Gizakia ez baita liburuetatik soilik bizi. Euskal musika eskenako hutsune bat betetzera dator umilki proposatu ekimena. Izan ere, igande goizetan nork ez du kontzertu batera joan nahi? Guk probatu dugu, AEBtako Tiny Desk Concerts eredua oinarri hartuta, eta biziki gomendatzen dizuegu. Ez zarete damutuko. Garoako taldeaz gain, Debolex, Ogeita4 eta ZuZeu.com ekoizleen eta Jon Eskisabel, zein, Fermin Etxegoienen laguntza izan dugu bidean. Talde gisa, denok %110era inplikatuta aritu gara, eta horrek ahalbidetu du horren emaitza ona. Gure poza.
Elkartzen garenon artean esperientzia kolektibo bat bizitzea da helburua. Nirvanaraino iristea. Denok batera: musikariak, entzuleak, kamerak, liburuzainak. Garoa bezalako atmosfera paregabean. Liburua musikarekin lotzea ere xede gisa hartu dute Paperezko Kontzertuek. Artistek liburu gomendio batekin hasi behar dute emanaldia, funtsean, kontzertua liburu bati eskaini behar diote. Nork ez du inoiz pentsatu, zein izango den bere artista gustukoenaren begiko liburua? Esperimentu honek harridura sortu du nola musikazaleengan, hala musikariengan, memoriaren ganbaran arakatzera behartuak sentitu baitira, irakurritako liburuen sentsazio eta oroitzapenak berpiztuz. Liburuzain gisa ezin gusturago egon emaitzarekin.
Musikariak gozo aritu dira bai, Bide Ertzean esaterako, zeinak poema bildumetan oinarritzen baituen bere kantugintza. Oso paperezkoa izan zen haien emanaldia, eta sekretu asko kontatu zizkiguten. Koldo Izagirrerekin izandako elkarlanaz esaterako. Audiencek aldiz Blackie Books argitaletxe independienteko liburu bat hautatu zuen: Mark Oliver Everett, Eels taldeko liderrak idatzitako ‘Cosas que todos los nietos deberían saber’.
Esan dezakegu bada, proiektuaren fazeta literarioa ezin aseagoa dagoela. Proiektuaren eskeletoari dagokionez, honakoa izan da ideia. Hilabetero kontzertu bat, beti igande goizez, 11:30ean. Hiru hilabeteko maiztasunarekin aurkezten dira kartelak, eta dinamizatzaile baten eskutik datoz aurkeztuak. Kazetariak izaki, terminologia cashianoa erabiliz, moderatzaileek behin baino gehiagotan walk the line jarri dituzte musikariak. Aforoa ttikia da. 40 lagunekin hasi ginen, eta azken hiru hilekoan, jendearen eskaerak ikusita 50 pertsonara igo genuen. Kritika eraikitzaile asko egin dizkigute formatuaren mugak direla-eta. 3 sarrerako bonoa derrigor erosi behar baita, ezin baita kontzertu batera soilik joan. Baina, hasieran aipatu bezala, esperientzia kolektibo bat bizitzea jarri dugu xede gisa, jendea inplikatzea, elkar ezagutzea. Proiektua bultza dutenek lehentasuna dute eta, zaila den arren, parte hartu nahi duenak gurekin kontaktuan jarri besterik ez du.
Eta nola lortzen ditugu halako kartelazoak? Horretarako Garoako taldeko Oier Aranzabalen laguntza ezinbestekoa zaigu. XXI. Mendeko zinezko humanista bat, kazetaria, konpositorea, musikaria, argazkilaria eta sortzaile sutsua. Beti erronka berrien bila. “Ezohiko eskenatoki bat sortzea erabaki genuen, euskal herriko eta nazioarteko puntako musikariekin”, dio Aranzabalek. Musikariekin zuzenean kontaktatzen saiatzen da beti, liburu-denda batean, entzule pribilegiatu gutxi batzuetatik metro eskasera jotzeko eskaintza zail bezain goxoa egiteko. Hasieran Anari, Gari, Audience edo Bide Ertzeanen nazio mailako artistek Paperezko Kontzertuen kartela bete badute ere, Sergio Cruzadoren gisako kideen laguntzaz, ekimenak nazioartekotzearekin salto koalitatibo bat emango du. Adi egon beharko, oraingoz sekretua baita. Hiru hilekoetako azken kontzertuan egiten da publiko beti hurrengo kartela, eta paperezko musikazaleak dira beti lehenengoak berria jakiten. Baina aurreratu dezaket izugarria izanen dela.
Goiz zoragarri honi ginda, Zarauzko Aizpurua pasteleriako pastek jartzen diote, eta noski, Zarauzko Sohoko erdigunean, Trinity Street-eko somelier aditu Imanol Agirrek prestatutako ardo bero bikainak. Alemanian Glühwein bezala ezaguna denak (Imanol ez, ardoa). Gurekin bidaiatzera ausartzen zarete? Bestela beti geratu zaizkizue Debolex, Ogeita4 eta ZuZeu.com-ek egindako bideo sotil eta ederrak. On egin.
Ez dago komentariorik