90ko hamarkadan nerabe izan garenon maitasun eskema zoritxarrekoa zen garai hartan larunbat arratsetan argia ikusi eta irri egiteko aukerarik ez zegoen. Eszenatokia zein izan ere, ez zuen axola: Zona, Alde Zaharra eta Errege Katolikoen zona territorio komantxe ziren. Beste sexukoren batekin agur azkar bat elkarbanatzea, garaipen hutsa zen koadrilakoentzat. Ausardia itzela. Asteburuko goleada. Oso gutxirekin konformatzen ginen, eta neskaren batekin pare bat hitz trukatzen genituen egunetan, hain zoriontsu joaten ginen etxera non aste osorako konbustio sentimentala izaten genuen. Bazeuden salbuespenak, noski baietz, baina bizitzan zehar barita magikoarekin ibiltzen zirenak izaten ziren horiek. Ez ginen gu.
Perspektibarekin ikusita, 90ko hamarkadako donostiar nerabezaroa ez zen bat ere zirraragarria izan. Etapa aspergarri eta aurreikusgarria izan zen.
Euren buruei galdera bera egin dieten perfil ezberdinetako hotsak bildu ditugu: Gutxi ligatu dugu? Espero genuena baino gutxiago? Ez da galdera tranpa, baina onar dezagun: maitasunari dagokion oro irudituko zaigu gutxi. Bai hemen, eta baita Tailandian ere.
Jon Asensio, 35 urte, kazetari eta komunikatzailea. “Nesken artean arrakasta izan banuen ere, ez nuen bat ere ligatu. 14 urtetatik 19 urtetara, 4 urte Mariaz maitemindurik pasa nituen, eta gainontzekoak Anaz liluraturik. Bigarrenarekin, asko jota, zoragarri bezain nekagarria ( bat ere emankorra ez zena) izan zen harreman epistolar batera iritsi nintzen”.
Anonimoa, 31 urte, aktorea. “Aurpegia paella baten antzeko, Schott Britte ilea, aparato eta betaurrekoak izatea ez da adin horietan lagungarri… Ez dira gai urte batzuen buruan oso erakargarri izango garela asmatzeko. Yamaha Jog-a dutenengan fijatzen dira. Neskez inguratuta bizi banintzen ere, bi urte zaharragoak direnenganako sentitzen zutena eta hauek sortzen zieten mina entzuten igarotzen nituen egunak”.
Diego Etxeberria, 29 urte, argazkilaria eta Naranjo-Etxeberria diseinu estudioko kidea. “Hemen gutxiago ligatzen dela gezurtatzen duen horietako bat naiz. Arrazoi bakarra emantzipazio eza da nire ustez. Denok bizi gara gurasoekin, eta horrek ez du ligatzerako orduan laguntzen, jada ez ditugu 15 urte. Gainera, ezaguna denez, kantitatea baino, kalitatea da gurea”.
Josune Martínez, 27 urte, harreman publikoak. “Ez gaude espontaneo izatera, gauzak naturaltasunez egitera ohituak. Donostiarra horren adibide ona da: koadrilarekin atera, betiko lekuetara joan, eta ia beti amaitzen du gaua koadrila berarekin. Tropelan. Modu honetan, oso zaila da kanpo estimuluetara irekita egotea. Iristen direnean gainera, hain dira baldarrak, non izugarrizko nagia sartzen zaigun”.
Marta Pires, 33 urte, administrazio langilea. “ Gakoa Espainiako beste leku batzuetara joatean dago. Bertan gauza askotaz ohar gaitezke: Euskadin atzetik goazelako inpresioa dut. Gure artean erlazionatzea gehiago kostatzen zaigu, erreparo gehiago dizkiogu sexuari, mesfidantza gehiago… Ez dakit hobea den edo ez, baina diferentzia handia da. Iparraldean ere nabari da: Xixon eta Donostia ez dira gauza bera”.
Saioa Martín, 30 urte, abokatua. “Oso gutxi ligatu izan dut. Nire kasuan gainera, ez da soilik mutilen errua, ezta nirea ere, euskaldunek gure artean sortzen dugun konbinazio arraro horren errua da, ligatzeko beldurrez josia dago. Euskaldun gizonari asko kostatzen zaio neskarengana hurbiltzea, neskari beldurra ematen dio mutilarengana jotzeak. Elkartzen direnean, flirteo prozesu makal bat hasten da, eta gauzak norabide ona hartzen duenerako, ona hartzen badu, bost urte pasa eta ligeak bidetik galdu dira. 3 euskaldunekin izan liatu naiz nire bizitzan zehar. Madrilerako frontera pasa behar izan dut ligatu ahal izateko, eta behar bezala ligatzen dakit!
Duela hilabete batzuk, irratian 20 urteko neska eta mutil banarekin egoteko aukera izan nuen. Donostian ligatzen zen galdetu zigutenean, haien erantzunak harritu ninduen: duela 15 urte esango nuen bera izan zen. Dirudienez, salbuespenak salbuespen, gauzak ez dira gehiegi aldatu. Gure unibertsitario eta nerabeak, teknologia berrien morroi eta txikleak bailiran mugikorrei itsatsirik, maitasun harremanetan ez aurrera ez atzera jarraitzen dute. Whatsapp-a, alkoholik zerbitzatzen ez duen barra birtuala dena, ez da konfiantzazko aliatua.
Egiari zor, adinean gora goazen heinean tabu horiek hautsiz goaz. Pagafantas sortu zen hirian (Borja Cobeaga bidez), 30 urtetik gorakoek kemenez begiztatzen ditugu aukerak, Karrera amaierako azterketara ikasgaia ondo prestatuta daraman ikasleak duen segurtasun berdinez. Baina 30 urtetako gizarte labaintzailearen gaia, beste artikulu bati dagokio.
Ez dago komentariorik