Hipokrita nintzateke Zara-n inoiz erosi ez dudala esango banu. Azkenaldian nahiago izan dut vintage arropa dendetan eta internet bidez erosi; hala ere, Zara dendetan edo webgunean ere sartu izan nahiz behin baina gehiagotan. Amancio Ortegak badu zertaz harro egon, izan ere, haren bidez hiritar orok eduki dezake armairu aberatsa diru gehiegi galdu gabe. Diotenez, Zara denda da moda tendetziak markatzen dituena, eta Chanel zein Dior bezalako markak ei dira hura kopiatzen dutenak. Egia izan edo ez, zurrumurru hau zabaltze hutsak asko dio dendaz. Ia munduko gizonik aberatsena nagusi duen denda duela 25 urte hasi zen munduan zehar zabaltzen, eta Espainian salmenta guztien %19,3-a bakarrik lortzen bada ere, Donostian irekiko da datorren ostiralean Zara makro denda.
Zarako arropak jende asko klonatu du Donostian, baina Europako denda nagusienetako bat Donostian irekitzeko arrazoi nagusiena bizilagun frantsesen bisitak dira. Pasaden urtarrilaren 18tik, San Martin azokako Inditex dendek haien ateak itxi behar izan zituzten New York-eko Bosgarren Abenidan dagoen dendarekin bakarrik konpara daitekeen Zara erraldoiaren obrei hasiera eman ahal izateko.
Ustez, ehun pertsona baino gehiagori emango dio lana denda honek. Lan prekarioa, baina. 2011. urtean bertako lan egoeragatik protestan atera ziren Madril eta A Coruñako langileak. Enpresak betetzen ez zituen lan egutegiak edo astero 40 ordu eginagatik jasotako 837 euroak izan ziren, besteren artean, protesta horien arrazoi. Esan beharra dago megadenda honen inguruan dauden komertzio txikiek ere sufrituko dutela low-cost moda salmenta. Hau guztia jakinik, uko egingo al diote donostiarrek Zara berrian erosteari? Hala ez bada, gutxiagotan bertaratuko dira behintzat? Egia esan, dudatan nago. Enpresak berak azaltzen duenez, hau da bezeroen perfila: “Modagatik interes handia duten emakume urbanoak”. Eta nik, ondorengoa gehituko nuke: “Horman sartutako armairu batek duen kontzientzia sozial bera dutenak”.
Ezagutu ditudan “Zara zaleak” beren eta ingurukoen (batzuetan hauengatik ere ez) osasunagatik bakarrik kezkatzen diren emakumeak izan dira, salbuespenak salbuespen. Besteei gertatzen zaiena ez zaie axola, eta harrotasunez diote “kamiseta basiko batengatik ez ditut 10 euro baino gehiago ordainduko” (kontutan izan gabe hark 10 euro baino gutxiago ordaindu ditzan, ugariak direla esplotatutako langileak), baita “praka bakarraren prezio berean hiru erosteko aukera badut, hobe”.
Kontsumitzaile ohiturak izanagatik jasandako kritiken aurka hala erantzuten dute: “Diru gehiago izango banu, beste marka batzuk erosiko nituzkeen”, nahiz eta halako arropa erosteko nahikoa baliabide izan (benetan esan nahi izaten dutena praka bakarraren prezio beragatik hiru erosteari uko egingo ez diotela izaten da). Denda hauetan erostearen aurka egotea “perroflauten” gauza dela uste dute, eta badaezpada nahiago izaten dute halako moterik ez jaso “fashionista” etiketa gal ez dezaten. Lan merkatuaren egoeraz kexu dira haiek horren laguntzaile direla ohartu gabe. Izan dadila hori maiztasunez “konjuntitoa” estreinatzeko abagune. Ez dut nire burua salbuesten; lehen esan moduan, denda hauetan erosten dut noizbehinka, baina Inditex-ek herrena zein hankatan duen jakin dudanetik, erosketa horiek ahalik eta gutxien izan daitezen saiatzen naiz.
Eta modu berean, espero dut artikulu honen amaierara iritsi zaren horrek ere asmo bera azaltzea.
Ez dago komentariorik