Iñigo Arzalluzek 40 urte dituen arren gazteagoa dirudi. Mod kulturari buruz hizketan ari gara eta berak dio berandu ezagutu zuela Ingalaterran 60. hamarkadan fama handia izan zuen mugimendua. Amaran dagoen Art Café-ko mahai baten inguruan eserita gaude eta lehen indie musika entzuten zuela aitortzen du -“nik beti sostengatzen dut indie eta mod artean pauso bakar bat dagoela. Gaur egungo taldeen influentziak aztertzen dituenak eman dezake pausi hori”- eta gure inguruan british kutsua duten objektuen jatorria zein den azaltzen du. “Paretan dagoen papera ez da jatorrizkoa retro itxura badu ere eta denda batetik ekarri genuen. Ikusten duzun hammond hori lagun batena zen eta etxez aldatu behar zenez bidaia aprobetxatu genuen hona ekartzeko”.
Pareta txurian atentzioa deitzen du kolore biziak dituen koadro batek. Iñigok argitzen du”Quadrophenia” mod pelikula famatuan inspiratuta dagoela. Ez da aurkituko dugun oroigarri bakarra. Sarreran, Jimmy eta bere Faces koadrila ikus dezakegu, “Abbey Road” jartzen duen plaka batekin batera, The Beatles taldearen disko bat… Musika ardatz garrantisua da hemen. Asteazken goiza den egun honetan soul musika entzuten ari gara eta gainontzeko egunetan mod mugimendurarekin erlazionatuta dauden beste hainbat estilo: rythm and blues, boogaloo, latin-jazz, northern soul, etab. Igor Azkonak, Iñigoren bazkidea eta betiko koadrilakoa den laguna, rock klasikoa nahiago du eta Neil Young eta antzekoak entzuten ditu.
Dena dela, Anoetatik pauso batera dagoen Art Café (Illunbe kalea, 9), ez da beti horrelakoa izan. Fase ezberdinak pasa ditu azkeneko 15 urte hauetan. Hasieran Iñigo tabernako langilea zen eta jabeak alde egin zuenean Igorrek berarekin elkartzeko eskaini zion bazkide gisa. “Jabe hura gu baino dexente zaharragoa zen eta ostalaritzan esperientzia bazuen ere ez ginen elkar ondo ulertzen. Ikuspuntu zeharo ezberdinak genituen. Igor eta biok, ordea, oso ondo konpontzen gara eta puntu asko ditugu amankomunean. Oso erraza da elkarrekin lan egitea”.
Mod eta betiko kafetegia duen itxura hartu arte, tabernan erakusketak egiten ziren. Hilean behin Donostiako eta inguruko artisten lanak aurkezten zituzten. Baina bost urteren ondoren ildo hura alboratu behar izan zuten. “¿Zer zen pasa zena? Betikoa: jendea ez dela konprometitzen. Azkenean artisten atzetik ibili behar ginen dena ondo joan zedin eta nekagarrria zen guretzako”. Ukitu bohemiarra eta artistikoa nolabait mantendu dute sarreran dagoen liburu apalarekin. Goizeko zazpi t´erdietan irekitzen dute eta gaueko hamarrak arte egoten dira lanean auzoko bizilagunei, batik bat, kafeak, edariak eta gosaria zerbitzatzen. Hori bai, Realak partidua duenean taberna gainezka izan ohi dute atzoko Champions partidua kasu.
Eiger, Bukowski eta beste lekuetan DJ gisa aritzen den Iñigo gustokoa du musika nahasten aritzea. Hori dela eta arraroa egiten da binilorik ez ikustea. “Behin baino gehiagotan egondu naiz dj platerrak erostekotan eta alldayer festaren bat antolatzeko (egunez izaten diren mod festak) baina jendeari kosta egiten zaio Amarara hurbiltzea eta ez naiz oraindik aurrerapausoa ematera ausartu”.
Ez dago komentariorik