Ezinegonez beteriko amets batetik esnatu zenean, ETAko aparatu politikoko nagusiak Community Manager bat kontratatzea erabaki zuen. Ez zen erraza izan haren lehen eguna, bere txioetako kokapen geografikoa azaltzen duten “pestainak” kentzea ahaztu eta ia barrote artean amaitu zuten denek. Hasiera batean, zaila izan zen lana, ezin zituen leku ezagunetako argazkiak publikatu, ezta aurpegi ezagunak agertzen zituen argazkiak ere, eta mezuen esanahia inork ulertzen ez zituen moduan azaldu behar zituen. Zailtasun hauetaz gain, 2 miloi “Atsegin dut” eta 5 miloi jarraitzaile lortu zituen aste bakarrean.
Komunikazio politika aldatu, eta gutxika publikoarengan hurbiltzen hasi zen organizazioa. Goi ikasketak zituzten gazteen laguntza behar izan zuten, baita sare sozialetan aktibo zebilen jendearen laguntza ere. Izan ere, esan izan denez, hauek dira manipulatzen errazenak. Mezu zifratuen ostean, testu motz anbiguoak etorri ziren: “Norbait hiltzea gaizki dago, baina okerragoa da android mugikorra erostea” edo “Primavera Sound-en joko ez duen banda hilurren bakarra gara”. Umore toke eta autokritika honek Internet konkistatu zuen oso denbora gutxian.
Bandaren irudia garbitzeko hurrengo mugimendua egoera erregularizatzea izan zen. Irabazteko asmorik ez zuen ‘Los Artistas Anteriormente Conocidos Como ETA’ izeneko asoziazioa sortu zuten. Guztia behar bezala egonik, eta sare sozialetan arrakasta lortu ostean, esperotako pausua eman zuten: monologoen munduan sartu ziren. Guztiok dakigun moduan, espainiar emakumeak konkistatzeko modurik eraginkorrena umorea da, eta hala, espainiar gizonezkoek emakumezkoak konkistatzen dituzten umoretsu horien modukoak izan nahi dute. Herrialde osoa seduzitzeko helburuarekin, hizketa bizieneko aktibista aukeratu zuten eta ahots distortsionatu eta pasamontañasarekin batera bidali zuten probintzietako taberna eta antzokietan eskarmentua hartzera. Emanaldi guztiek gainezka egiten zuten, inork ez zuen post-umorearen azken joera galdu nahi. Xarmaz kontatu ohi zuen kotxe-bonba bat aparkatzean, kopilotu gisa pasatzen zituen egoera zailak; baita telebistan haren argazkia ikustean “hori ni naiz” bezalakoak taberna guztiaren aurrean ezin esanak sortzen ziona. Pozarren atera ohi zen jendea emanaldietatik, terrorista bazen ere, gainerako pertsonen arazo eta buruhausteak zituen berak ere, eta gainera, par eginarazten zien.
Guztion ahotan zebilenean, organizazioak behin behineko atakea prestatu zuen. Barne bilera bat egin zuten eta bakoitzaren profil eta izaeraren arabera, misio bat egotzi zitzaion bakoitzari. Bat tertulietarako, bestea, sukaldaritza lehiaketetarako, bestea tronista, realitie eta Telecinco-ko platoetarako, beste batek La Sextan, gaurkotasun gaiak lantzen zituen programa egin behar izan zuen, beste batek hip-hop taldea sortuko zuen… Eta horrela, denek betebeharra izan zuten arte. Dirua hasi zen organizazioan sartzen, eta Iparraldean bijilaturik zeuden zulo guztiak 500 euroko billeteak sartzeko. Banda barruan, organizazioaren giroarekin bat ez zetorren hots bat sortu zen, baina hau diruzain izendatuz konpondu zen arazoa.
Modan zeuden, ezin ezetzik esan. Gazte eta hain gazte ez zirenak ere hauen janzkera imitatzen hasi ziren, hitz egiteko moduan, leku guztietan zituzten imitatzaileak.
Saihestu izan ezin zena iritsi zen arte.
Carmonan bizi zen 15 urteko Moises gaztea, haren idoloak jarraitu nahian, granada bat egin zuen webgune bateko instrukzioak jarraituz. Taberna baten ondoan zegoen Guardia Zibilaren kotxera gerturatu eta artefaktua jaurti zuen bertara. Alabaina, zortea ez zuen aldeko izan eta eskuetan lehertu zitzaion granada gazteari. Ondorioz, eskuin eskua ebaki behar izan zioten, eta ezker begiko bisioa galdu zuen.
Gizartea aho bete hortz gelditu zen. ETAk ikuskizun eta kulturari ekarritako aire berri, eta hausleak goraipatu zituzten pertsona berek, ETAk sorturiko programak anuntziatzen zituztenak boikoteatzeko eskatu zuten sare sozialetan. Telebistan ateratzeari utzi zioten, baita diskoteketan boloak emateari ere; kultur etxeetan ere ez ziren kontratatuak izan. Betirako bizkarra eman zion masak. Eta hura izan zen ETAren benetako amaiera.
Ez dago komentariorik