Madrilen ikasle nenbilela dastatu ahal izan nuen indiar janaria lehenengoz, izan ere, ugariak dira Lavapiés auzoan dauden era honetako jatetxeak. Hura probatzeko motibazio nagusia (kuriositatetik kanpo) prezio baxuak izan ziren -baxuak diot tapak zerbitzatzen dituzten gainerako jatetxeekin alderatuz, batzuk gainera higuingarriak-, eta berehala egin nintzen “tikkamasala” erara egindako oilaskoaren, “nan”-en eta fruitu lehor eta nataz egindako arrozaren jarraitzaile sutsu. Janari honetarako zaletasuna bestalde, handiagotu egin zen Madrileko Vergara kalean dagoen -Madrilera bisita egiten baduzue, bertara joan zaitezte- “Namaskaar” jatetxe indioko zerbitzari egin nintzenean. Bertan, zerbitzatzen genituen plater guztiak dastatzeko aukera izan nuen gainera.
Duela urte batzuk Donostiara bueltatu nintzenean, ez nintzen harritu bertako jatetxe indiar bakarra itxita zegoela konturatzean, eta Boulevardean halako beste bat irekitzera zihoazela esan zidatenean pozez txoratzen jarri nintzen. Lanik gabe egonda eta Madrileko esperientzia errepikatzeko asmoz, atzo, Sant Jordi egunean, liburua eta larrosa curriculumarengatik ordezkatu eta jatetxera jo nuen. Jatetxeko nagusiari aurretik edukitako esperientziaren berri eman nionean, filmetako erantzun bera jaso nuen: “Gaur bertan hasiko zara lanean, 8etan”. Dena hain bapatekoa izanik lan baldintzei buruz galdetzea ahaztu zitzaidan, baina gau hartan bertan galdetuko nion, lanean hasi baino lehen. 8ak bost gutxitan iritsi nintzen jatetxera, eta sorpresa! Nagusia ez zegoen han. Ordu baten bueltan, gainerako zerbitzariak ezagutu eta mahai pare bat zerbitzatu ostean, iritsi zen nagusia. Baina txintik ere esan gabe, almazenean sartu zen zuzenean. Honen atzetik sartu eta zuzenean -baina edukazio osoz- lan baldintzei buruz galdetu nien. Ondorengoa izan zen mantendu genuen elkarrizketa:
NI: Goiz honetako presak medio, lan baldintzei buruz galdetzea ahaztu zait.
NAGUSIA: Ez, ez, ez! Lehenengo lanean aritu, eta gero hitz egingo dugu horri buruz!
NI: (aho bete hortz) Gauzak ez dira hala. Lan baldintzen berri eman, eta horren ostean erabakiko dut nik lana onartu edo ez.
NAGUSIA: Ezin zara lan baldintzei buruz galdezka hasi lanen batean hasten zarenean. Jatetxe honetaz gain, badut kopak zerbitzatzen dituen taberna bat, eta bertan ere hala funtzionatzen dut. Ezin dut onartu gintonik bat prestatzeko jelak banan bana jartzen dituen zerbitzaririk. Azkarra den norbait behar dut, ulertzen? Lehenengo beraz, zu lanean ikusi eta horren arabera erabakiko ditut lan baldintzak. Horrela egiten dut nik lan. (Horrela, nola? ILEGALKI?)
NI: (eskuineko begia lauki forman, eta masail hezurra lurrean) Zenbat balio dudan lan egin ondoren ikusten duzu? Hau pasatzen zaidan lehen aldia da..
NAGUSIA: Zu segi lanean, LASAI (ez zegoen urduritasun indiziorik ez nire hots tonuan, ezta nire formetan ere. Norbait hiltzeko gogoak baina, soberan nituen) eta hitz egingo dugu gero.
YO: (ohituraz, buruarekin baietz esanda) Bale.
Almazenetik irten eta garuna Homer Simpsonek donut bat ikusi aldiro duenean bezala hiru minutu luzez eduki ostean, oihu egin zuen: “NOLATAN BALE!!!??” Aurretik edukitako lan esperientziari errepasoa eman nion orduan: ordaindu gabe emandako ordu extrak, okindegi batean egunean 7 orduz lan egin ostean hilean jasotako 500 euroak (agur bero bat FNAC-eko langileei, ziur naiz ezagun egiten zaizuela), “kolaborazioak” (doakoak), nagusi eta bezeroengandik jasandako jazarpenak, etab. Aktibatu egin zen nire garuna: INOIZ GEHIAGO EZ. Bihotz taupadak izugarri azkar zihoazen, ez amorruarengatik bakarrik, izan ere, lehen aldia zen atzera begiratu gabe leku batetik alde egin nuela.
Zer diren kasualitateak! Kulturaldiako editorea, Jon Pagola, eguerdi hartan bertan jarri zen nirekin harremanetan aldizkarian idazteko interesik banuen galdetuz, haserrea pasa zitzaidanean beraz, (duela pare bat ordu) ondorengoa etorri zitzaidan burura: “Zorionekoa naiz hipotekarik eta elikatzeko inor ez ditudalako; zorionekoa zapaldua ez izateko aukera izan dudalako; zorionekoa esperientzia hau partekatzeko aukera dudalako”.
Mila esker hau irakurri izanagatik.
Ez dago komentariorik