Beharbada, ikusiko zenuten bere izena Donostiako kultura gaitzat hartzen duten hainbat artikuluren amaieran. Dena den, Ruthek jakinarazi digunez, “nor zara” galdetzen dioten bakoitzean Samuel Beckett etortzen zaio burura. Azken honi, behin, Samuel Beckett zen galdetu zioten, eta hala erantzun omen zuen: “Batzuetan”.
Bokazioz kazetari, hamabi urtez aritu da Donostiako, Madrilgo, Bilboko eta Gasteizeko egunkarietan. “Urte dibertigarrienak Noticias de Gipuzkoa egunkariko kultura sailean igaro nituen”, dio. Duela bi urte, ordea, Donostia 2016ko bulegoetara jo zuen, eta egun, bertan dabil jardunean kultur proiektuak eta literatura zein irakurketari loturiko beste hainbat ekintza aurrera ateraz.
Garoako lagun geldiezinei esker, gainera, “Paperezko lagunak/ Amigas de papel” delako proiektuaren parte ere bada.
Zer da “Paperezko lagunak/ Amigas de Papel”?
Duela hiru urte hasi zen, Zarautzen, eta Patricia Gete da bertako gidaria; Grosen, berriz, duela urte bat hasi zen, liburu denda ireki zutenean. Garoan diotenez, irakurle klubak dira haien bandera-ontziak, eta hortik abiatuta sortu dituzte gainerako “Paperezko” ziklo guztiak: musika, antzerkia eta zinema.
Nola funtzionatzen dute ziklo hauek?
Funtzionamendu erraza dute. Hilabetean behin biltzen gara 8-12 pertsonako taldea, 25-55 urte bitartekoak. Galaxia ezberdinen parte garela esango nuke, baina irakurketaren gozamenak batzen gaitu, eta oso gustuko dut hori. Lanbide, bizi estilo, eta gustu ezberdinak ditugu: Amélie Nothomb, Jonathan Coe, Michel Houllebecq… idazleen aldeko zein kontrako partaideak daude taldeetan.
Nola sortu zitzaizun proiektu honetan parte hartzeko aukera?
2014ko uztailean, liburu denda ireki aurretik, aukera hau proposatzeko deitu zidaten, eta baiezkoa eman nien inkontzienteki. Zarautzeko Paperezko Kontzertuetatik ezagutzen dut Imanol (Agirre), eta Oier Aranzabal ere aspalditik dut ezaguna, batera egin genuen lan Noticias de Gipuzkoa egunkarian. Liburuen inguruan asko hitz egiten genuen, eta hori izan daiteke haien proiektuaren parte izateko arrazoietako bat.
Zein motatako liburuak irakurtzen dituzue?
Orain arte nobelak eta kontakizunak irakurri ditugu. Azaroan komikiarekin estreinatu ginen. Oinarrizko bi irizpide daude: bat guztiz subjektiboa da (gustatu eta interesatzen zaizkigun liburuak, konbertsazio on baterako lagungarri direnak), eta bestea, objektiboa: tradizio literarioen, estiloen, gaien… aniztasuna.
Irakurri dituzuen liburuen artean, zein nabarmenduko zenuke?
Jhumpa Lahiri aholkatzen dut beti (“Tierra desacostumbrada”, “La hondonada”), “De vidas ajenas” da Carrèrek idatzi duen liburuetatik gehien gustatzen zaidana, eta “El olvido que seremos” (Héctor Abad Faciolince) liburuaren inguruan izan genuen elkarrizketaren oso oroitzapen ona dut.
Ahaztuko ez duzun anekdota edo saiorik?
Urtarrileko saioa Eduardo Halfónen “Monasterio” liburuan oinarritu zen. Harekin harremanetan jarri ginen, eta gurekin Skype bat egiteko gonbidapena onartu zigun. Idazle ona izateaz gain, asko hausnartu du literaturaren inguruan eta eman zigun hitzaldia zoragarria izan zen. Egun hartan “paperezko lagunak” zoratzen atera ziren Garoatik. Betiko gordeko dudan une bat izan zen hura.
Dinamizatzaile gisa, zer da gehien harritu zaituena?
Fideltasuna. Hirian antolatzen diren ekintza gehiagotan parte hartzea gustatuko litzaidake, baina denbora gutxi izaten dugu, eta aukera gehiegi. Badira beti bertaratzen diren irakurleak, eta mirestekoa iruditzen zait.
Zer eskaintzen dizu irakurle klubak? Eta irakurleei, zer eskaintzen die?
Nik zerbait eskaini ahal izango nuen edo ez izaten zen nire zalantza, irakurle bat gehiago naiz. Zalantza horri aurre egiteko modua, kazetari ohiturak berreskuratzea izan da: elkarrizketa bat prestatu edo erreportaia bat idaztekorako orduan egiten dudan dokumentatze lana, hain zuzen ere. Lantzen dugun idazlearen liburu gehiago irakurtzen ditut, filmak ikusten ditut… Ahal den heinean, interesgarria suerta daitekeen informazio guztia eskura izaten saiatzen naiz. Batzuetan gonbidatuak izaten ditugu, edo musika, edo argazkiak. Haiengandik ikasi eta haiekin gozatzen dudan pertsonekin plazer bakarti hau konpartitzeak asko eskaintzen dit.
Zer iritzi duzu liburu-denda batek halako ekimen bat antolatzearen inguruan?
Kulturaren mesedetan egiten diren ekimen pribatuak, -eta kasu honetan Garoak antolatutakoak, programatzaile fin eta nekaezinak dituztenak- orokorrean, oso garrantzitsuak dira hiri batentzat, eta hiritarrak kontziente izan behar gara dugun zorteaz; modu praktikoenean baloratu behar dugu gainera: bertaratzen.
Zergatik joan beharko genuke hurrengo saiora?
Bertaratzen garenak inpresio gozoarekin ateratzen gara, eta ez edaten ditugun ardo eta garagardoengatik bakarrik. Liburuak ezagutzen ditugu, interpretazio berriak egiten ditugu, eta giro atseginean gozatzen dugu irakurtzearen plazerraz.
Hurrengo saioa abenduaren 16an izango da, arratsaldeko 19tan Donostiako Garoa liburu-dendan (Gros auzoko Zabaleta kalean, 34 zenbakian). Rafael Chirbesen La buena letra da aukeratutako liburua. Ruthek azaldu digunez, saio hau “Chirbesi eskainitako monografikoa izango da”.
Ez dago komentariorik