Madrilen grabatutako ondorengo bideoan, Alonso Martinez plazan garagardoa eta ardoa esku artean duten hainbat gazte moderno azaltzen dira, Edward Sharpe & The Magnetic Zeros-en 2009ko “Home” modan dagoen abestia entzuten den bitartean. Espainia berandu heltzen da beti.
Jarraian, iluntze zoragarria ageri da, Madril, Atocha. Ondoren, alaitasuna nagusi den taberna batean sartzen gara. Garagardo eta pintxoak daude nonahi, zerbitzariek irribarretsu daude, eta gazte modernoak ageri dira beste behin. Bertako giro magiko eta ezin hobean barneratzeko gogoa pizten dizu. Abestia amaitzen denean -a ze abestia gainera!- gaua da jada. Gaizki fokatutako plano batek taberna hura “laster” gure hirian ere izango dela adierazten digu hamar hizkuntza ezberdinetan..
Hau guztia, 100 Montaditoseko iragarkia da. Orain Irunen establezimendu berri bat ireki dute. Arrakasta izugarria ari du izaten eta jende gaztez josita dago. Noiz igaro da taberna-kate bat gehiago izatetik, fenomeno mugimenduaren bilgune izatera?
Lau urtez izan dut 100 Madrilgo Fuencarral kalean. Ez da harritzekoa, izan ere, honi Santa Barbara plaza eta Bravo Murillo kalekoak gehituta, gisa bereko 4 taberna aurki ditzakegu kilometro bat ere egin gabe. Sartu naizen gutxitan oihukatu dute nire izena megafonotik bertako zerbitzariek. Haiekin izan dudan kontaktu bakarra, kontsumizioak apuntatzeko emandako paper zati koipeztatu baten bidezkoa izan da. Ezin da haiekin ezertaz hitz egin; ez futbolaz, ez herrialdearen situazio txarraz, ez eta Erregea/Errepublikari buruz ere. Megafonotik zure izena esan, tiketa entregatu eta barran bandeja hartu ostean, mahai batean eseriko zara, zortea izan eta baten bat libre aurkituz gero, noski.
Behin, 100 ‘montadito’ beharrean, laurogeita hamar eta piko zeudela ikusi nuen. Zerbitzariek hitz egiteko asmorik ez zutela ikusita, pentsatzen jarri nintzen. Ez da ahuntzaren gauerdiko eztula: irudika dezakezu Paco izeneko taberna bat -eskualdatze eta heriotza kasuek ez dute balio – non jabeak Angel izena duen? Izenek balioa dute, eta 100 Montaditos izenak marka boteretsu bat ordezkatzen du. Hori entzutean, 100 ogitarteko direla pentsatzen duzu, ez gehiago eta ez gutxiago.
100 Montaditosen inoiz ez dago musikarik. Are gehiago, ez dut uste 2014an bertako bezeroek Edward Sharpe ezagutuko zutenik. Akustika eskasa da, eta megafonoaren hots desatseginak eta bezeroen garrasiek zorabiatu egiten dute. 100 Montaditosen xede taldea unibertsitateko ikasleak ziren hasieran -Donostian beste bat dago Antiguan- baina krisiaren erruz (esker) adin guztietako jendearen bilgune bilakatu da. Arrakasta itzela du. Irekita daramatzan sei urteotan, Espainian 50.000 taberna itxi dira, horietako asko ibilbide luzekoak. Frankiziak klonatutako tabernak. Los Planetas-en “Un buen día” 2013an idatzi izan balitz, J 100 Montaditos taberna batean geldituko litzateke lagunekin, ohiko tabernetan beharrean.
‘Montaditoa’ euro batean garestiegia dela iruditzen zaienez, orain, astelehen eta asteazkenetan 50 zentimotan jarri dituzte. Diotenez, “kontsumoa demokratizatu” dute. Puztu egiten dira. Espainia marka mundu guztian zehar zabaldu nahi dute. Eta kazetariei ordaintzen ez dien egunkari ospetsu batek, hala izendatu ditu: “El Zara de los bocadillos“. Eta badakigu zein den Zara-ren ekarpena lan mundura.
Ez dago komentariorik